موقعیت جغرافیایی

قرارگرفتن پارسیان در یک مرکز جغرافیایی که از شمال به مناطق جنوب غربی استان فارس، از شرق به بندرلنگه، از غرب به استان بوشهر و از جنوب به خلیج‌فارس محدود می‌شود به همراه دگرگونی‌های جمعیتی و مهمتر از همه همجواری با میادین عمدۀ نفتی (عسلویه و حوزه نفتی پارس جنوبی و تابناک ) باعث ترسیم چشم‌انداز نوینی از این منطقه شده و بیش از پیش بر اهمیت آن افزوده است.
شهرستان پارسیان با وسعتی در حدود 12/1782 کیلومتر مربع خط ربط استان هرمزگان به استان بوشهر و فارس به شمار می‌آید. این شهرستان غربی‌ترین نقطۀ استان هرمزگان است.
امتداد سلسله جبال زاگرس پست، جانب شمالی و جنوبی این شهرستان را در بر گرفته و همین ارتفاعات اندک مانع از نفوذ رطوبت به منطقه شده است. لذا به رغم همجواری پارسیان با دریا، دمای هوای آن در بیشتر مواقع خشک است اما گاهی نیز تحت تأثیر هوای شرجی قرار می‌گیرد. میزان بارندگی نیز طی سالهای مختلف متفاوت بوده و به طور میانگین بین پنجاه تا صد و پنجاه میلیمتر در نوسان است. همین میزان اندک باران باعث سرسبزی پارسیان شده و بخشی از زندگی اقتصادی مردم این منطقه را به خود معطوف ساخته است.
از نظر عوامل طبیعی پارسیان به صورت جلگه‌ای و دشت و محصور در یک حصار کوهستانی خودنمایی کرده و وجود سفره‌های آب زیرزمینی شرایط را برای زیست در این منطقه فراهم ساخته است. حیات اقتصادی منطقه مبتنی بر کشاورزی، صید و صیادی، دامپروری و نیز تجارت می‌باشد. کشاورزی به صورت دیم و آبیاری قطره ای بوده کشاورزی رونق زیادی در این منطقه دارد و محصولاتی همچون خرما، جو، گندم، صیفی جات، سبزیجات و تنباکو به صورت عمده در این منطقه به عمل می‌آید. به تبع گسترش کشاورزی، دامپروری نیز مورد توجه ساکنان پارسیان بوده و بسیاری از خانواده‌ها به صورت سنتی چندین رأس گاو و گوسفند و بز را در خانه نگهداری می‌کنند. اما بخش مهمی از زندگی اقتصادی مردم این منطقه به دریا و دریانوردی مرتبط است. صید و صیادی و تجارت از قدیم مورد توجه بوده است. بخشی از نیروی کار آن به کشورهای عرب حاشیۀ خلیج‌فارس بویژه امارات متحده عربی، بحرین، قطر و کویت مهاجرت کرده و در بازار اشتغال دارند .
تقسیمات کشوری
به لحاظ تقسیمات کشوری، شهرستان پارسیان دارای دو بخش مرکزی و کوشکنار، چهار دهستان (بوچیر و مهرگان در بخش مرکزی، بهدشت در بخش کوشکنار) و سه شهر پارسیان ، کوشکنار و دشتی می باشد .
جمعیت این شهرستان بالغ بر 51000 نفر برآورده شده که شامل 10360 خانوار است و بیشتر ساکنان آن در مناطق روستایی سکونت دارند. متوسط رشد جمعیت شهر پارسیان طی سالهای 1365 تا 1370 ش 05/5 بوده است.